Met Joel Dicker ben ik in aanraking gekomen door het boek “De waarheid over de zaak Harry Quebert”. Dit prachtige boek, over een succesvol schrijver met een “writers block” (ik zie een parallel) was reden genoeg om “Het boek van de Baltimors” open te slaan. 

Het boek van de Baltimors

Zelfde stijl, zelfde hoofd personage. Het boek gaat terug in de tijd, terug naar de tijd voor het Drama. 

De jonge Marcus Goldman leeft met z’n ouders in Montclair, een “ongelukkig” leven als de Goldmans-uit-Montclair. Dit ongelukkige zit hem vooral in de vergelijking met de succesvolle tak van de familie, de Goldmans-uit-Baltimores. Marcus komt graag bij zijn oom en tante (en neef) over de vloer. Marcus en zijn neef (Hillel) zijn als broers, totdat Woody zijn intrede doet in huize Baltimore. De twee-eenheid wordt een nieuwe twee-eenheid, waarbij Marcus af-en-toe kan aanhaken. Maar het vernis in Baltimore brokkelt langzaam af. En de lezer weet dat het eindigt met het Drama. Alleen wat het drama is en waarom het een drama is, daar wordt 400 pagina’s naar gehunkerd.

Conclusie?

Het boek van de Baltimors is een slim boek, waar flashbacks worden afgewisseld met het heden en waar langzaam meer en meer wordt ontrafeld. En wellicht is het af en toe even doorbijten, het is Dicker wederom gelukt een pageturner te fabriceren. 

PS. “De waarheid over de zaak Harry Quebert” heb ik gelezen voordat ik met deze boekreviews begon. Mijn tip; ga deze lezen! Waar de Baltimors een familiedrama zijn is Harry Quebert veelmeer een politie-achtige thriller. De structuur is hetzelfde, het resultaat… ook vele uren in spanning lezen naar het einde…