Met een keiharde bezem achter de deur ben ik afgelopen Zondag op de fiets gestapt. Lekker even ontspannen peddelen op en om de Posbank, die zo`n beetje in mijn achtertuin ligt.
Ondanks dat het een mindere dag was, was het toch erg druk met fietsers. Op zich leuk, want dan kun je (stiekem) mee sluipen met zo`n groepje. Soms ook weer wat minder, als je door weer een of andere oude gek met spillebenen wordt voorbij gereden terwijl je probeert op de Zijpenberg via de Zuidkant omhoog te rijden.
Maar goed, lekker is het wel, 2 uur later kom je voldaan thuis en ga je lekker sport 2.0`en… dus, even je trainings data invoeren, aantal km`s, tijd, gemiddelde snelheid, hartslag, calorien… de hele rimbam, je kunt je niet goed genoeg analyseren 😉
En wat was nou het mooiste?
Tijdens het fietsen had ik me in een groepje genesteld en ergsn sloegen we met z`n allen rechts af. Nog een stukkie rechtdoor en daarna weer rechtsaf en plots… einde weg, begin bospad… met zo`n man of 6 -7 stuiteren we vervolgens een stuk over het bospad en, na het ternauwernood ontwijken van enkele takken en boomstronken, weer een scherpe bocht naar rechts een mooi fietspad wat glooiend naar boven gaat. Bovenop vervolgens een t-splitsing waar een ieder zijn eigen weg weer ging…