“Wat? Pijn? Waar? In je rug? Continue? Of nu alleen even?”, “Owjee, wat slaapt ze onrustig, zou het nu dan? Vanavond? Vannacht?”, “Hoe voel je je?, Wat? Pijn? “In je buik…”
Binnen nu en enkele dagen / weken moet / mag het dan toch echt gebeuren. De spanning neemt stiekem een beetje toe, als onrustige mensjes die wachten op wat komen gaat kijken we de tour. Overigens, die Tour valt toch een beetje tegen. Geen spectakel, Lance rijdt wel mee, maar doet niet echt mee en toch is zijn geest in het wielrennen gewaaid. Lafjes afwachten is toch het grootste motto. Maar het kan nog! Je zult het zien, woensdagnacht de 1e weeën en dan donderdag, tijdens de meest spectaculaire rit in jaren, zit je in het ziekenhuis in een verloskamer… ach, relativerend mag dat best. Mag ook nu wel gebeuren, het is genoeg! Kindje afgebakken, het kookwekkertje gaat! Aan de andere kant, het kookwekkertje geeft nog 1,5 week, dus doe maar rustig aan, maar toch… “Wat? Pijn? Waar? In je rug? Continue? Of nu alleen even?”
Ja, “Papa en Mama” zijn er klaar voor, kom maar tevoorschijn! Het is nog mooi weer ook, kun je meteen een lekker kleurtje krijgen! Ik snap best dat je teleurgesteld bent, je had graag een paars-plus kindje geweest, een polder modelletje, maar ach, tegen de tijd dat jij mag stemmen… bovendien, hoe eerder je komt, des te eerder ben je 18!
“Wat? Pijn? Waar? In je rug?” Ja, ik kom eraan schat…
He lief, wachten duurt lang he, maar ik denk dat het zeker de moeite waard is!