Gisteren was ik op een beurs. Een beurs met heel veel stands, heel veel praatjes en heel veel zooi, eeuh, premiums, gadgets en relatiegeschenken, sorry. Nu werk ik tegenwoordig zelf bij een bedrijf dat zooi, eeuh, premiums, gadgets en relatiegeschenken, sorry, importeert, dus ik heb geen zooi, eeuh, premiums, gadgets en relatiegeschenken, sorry, meegenomen.
Op één klein item na… een vijfje, een echt vijfje. Wel een reclame vijfje, maar toch, een vijfje! En daar zat ik dan, op de weg terug naar huis. In de trein. Vijfje op schoot, geen probleem. Trein komt aan op station, vijfje onder de arm, naar de fiets en hop hop, ff het vijfje tussen stang en zadel punt… stuiter, stuiter… huh?! Owja! Natuurlijk, ben op de fiets van Marthe. Een vrouwenfiets! En vrouwenfietsen hebben geen stang. En dan kun je dus niet je voetbal tussen de stang en de zadelpunt klemzetten en zo je (in dit geval nog niet, maar het gebeurt) versleten vijfje, makkelijk vervoeren… Tsja, en als je niet een voetbal kunt vervoeren op je fiets… dan kun je dus niet altijd je bal meenemen… en zonder ballen kun je niet, eeeuh, ballen! En daarom, mede, denk ik, kunnen meisjes niet voetballen!
😉